22 เม.ย. 2557 : สำนักงานเขตหนองแขม (เขตที่เต็มไปด้วยแรงงานต่างด้าวและคนหาเช้ากินค่ำ)
สถานการณ์: ต่ออายุบัตรประชาชน
คอสตูม: กุส - เสื้อเชิ้ตตารางม่วงแขนสั้น กางเกงเหลืองสามส่วน
หม่าม๊าของกุส - เสื้อเชิ้ตแพทเทิร์นน้ำเงินแขนสั้น กางเกงขายาว
จุดประสงค์ของการเขียน:
ประชาชนทุกคนควรตรู้ว่า อย่าไปยอมและหงอให้กับเจ้าหน้าที่เขตบางคนที่ทำนิสัยแบบนี้
เพราะคนพวกนี้เวลาพลาดแล้วมักโบ้ยความผิดให้คุณ ถ้าคุณยอมจะทำให้เค้าได้ใจและทำต่อไป
แต่พอเจอคนที่พอมีความรู้บ้าง เอาจริงเข้าหน่อย และพร้อมมีเรื่อง เขาจะไม่กล้าและล่าถอยไปเอง
อะไรทนได้ก็ทนไป แต่ถ้ามันล้ำเส้นความอดทนไปแล้ว ก็อย่าทนมันต่อไปอีกเลยค่ะ
นำเรื่อง
พามารดามาต่อบัตรประชาชนค่ะ จอดรถปุ๊ป ติดต่อจนท.หน้าเคาเตอร์บอกใช้แค่บัตรฯเก่าของจริง
และให้ใบมากรอกอะไรอีกนิดหน่อย ชื่อ-นามสกุล ภาษาไทย-อังกฤษ ศาสนา กรุ๊ปเลือด สถานภาพ ฯลฯ แล้วรอคิว ขั้นตอนจากเคาเตอร์ จนถึงการเรียกคิวใช้เวลาไม่นานค่ะ แต่จากเรียกคิวจนถึงถ่ายรูปนี่นานประมาณต้มน้ำเดือดได้สองรอบ
ตัวละครหลักของสถานการณ์นี้คือ เจ้าหน้าที่ขั้นถ่ายรูปค่ะ สังเกตดูจากที่แกปฏิบัติต่อประชาชนคนอื่นๆแล้ว
ขอฟันธงลักษณะว่าเป็น "มนุษย์ลุง" ที่ทำกิริยาโอ่อ่าใหญ่โต ซึ่งต่อไปจะเรียกว่า "ลุง"
(ความเห็นส่วนตัว: สังเกตดูเหมือนจะแกเมาค้าง ดูมึนๆแปลกๆ)
ฉาก 1 (หงุดหงิดหน่อยๆ แต่ช่างเหอะถือว่าพลาดเอง)
ลุง เรียกชื่อหม่าม๊าของกุสให้ไปถ่ายรูปว่าฟังได้ยินว่าคุณ "อัมพร" ก็นิ่งสิคะทั้งแม่และลูก เพราะอัมพรชื่อใครก็ไม่รู้ จนกระทั่งลุงแกเรียกย้ำอีกทีว่า "อนัญพร" ถึงได้เดินไป สแกนนิ้วอยู่สักพัก กุสก็ถูกเรียกตัวไปค่ะ แล้วถามหาบัตรประชาชน
กุส: ไม่ได้เอามาค่ะ (จริงๆมีใบขับขี่อยู่ในรถ)
ลุง: อ้าวๆๆ แบบนี้ต้องโดนปรับนะ (ชี้นิ้วไปที่ป้ายความผิดตามกฎหมายบัตรประชาชน เขียนไว้ว่า "ผู้ใดไม่สามารถแสดงบัตรประจำตัวประชาชนของตนเมื่อเจ้าพนักงานตรวจบัตรขอตรวจ มีโทษปรับไม่เกิน 200 บาท)
กุส: ถามไปว่า มีปัญหาอะไรเหรอ ถึงต้องเอาบัตรฯเราไปดูด้วย
ลุง: (อธิบายปํญหาว่าแสกนนิ้วไม่ได้ ปัญหาอยู่ที่เขตภาษีเจริญ ซึ่งเป็นที่เก่าที่แกม่ไปทำ เลยต้องดูบัตรลูก)
กุส: งั้นไม่เป็นไรค่ะ ก็แคนเซิลอันนี้ไปก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยไปทำใหม่ที่ภาษีเจริญก็ได้
ลุง: เออๆๆ งั้นจำเลขบัตรได้มั้ยล่ะ ใช้ได้เหมือนกัน
กุส: อ่อ จำได้ค่ะ 110xxxxxxx… (คิดในใจ: มีออปชั่นนี้ด้วย แล้วจะขู่กูเรื่องค่าปรับทำเพื่อออ??)
ลุง: ถามชื่อและอาชีพนิดหน่อย และบอกว่า อ้าว ทำงานแล้วเหรอ
กุส: ทำมาได้สามปีแล้วค่ะ (คิดในใจ: คงคิดว่าชั้นยังเรียนไม่จบสินะ ขู่จั๊งงงง แต่เอาเหอะต่อไปคงต้องพกบัตรปชช.ติดตัวไว้ละ เผื่อฉุกเฉินอะไรก็เกิดขึ้นได้)
ฉาก 2 (หม่าม๊าเริ่มจะไม่ทน)
หลังจากซักไซ้ไล่ประวัติกันเสร็จว่าเป็นแม่ลูกกันจริง ลุงจึงให้หม่าม๊ากุสให้ไปถ่ายรูป
ลุง: หันซ้าย ขวา เอียงซ้าย บิดซ้าย หน้าตรง … เอ้าไม่รู้เรื่องอีกไหนซ้ายไหนขวา...
อ้ะ โอเค เรียบร้อยละ แม่เค้าง่วงละ
กุส: (ได้ยินลุงและอดทนอยู่ เข้าใจว่ามารดาเราเก็ตช้า หูไม่ค่อยดีละ รับอะไรเยอะๆแล้วจะงงๆ)
แม่กุส: ไม่ได้ง่วง ไม่ได้เมื่อยค่ะ (คิดในใจ: แต่ชั้นรำคาญ)
ลุง: (เอาสแต๊มป์กากบาทแดงมาประทับสองจุด) อ้ะ เซ็นต์ตรงนี้สองชื่อ
ฉาก 3 (อีกุสจะไม่ทน)
ทุกอย่างดูเหมือนจะเรียบร้อย หม่าม๊ากุสเดินไปรับบัตรที่โต๊ะสุดท้าย ที่เขียนป้ายว่ากรุณาตรวจสอบความถูกต้องของบัตรฯก่อนกลับบ้าน ซึ่งเมื่อตรวจบัตรใบใหม่พบว่า ชื่อภาษาอังกฤษผิด อีกุสจึงนำบัตรไปหาลุง
กุส: เอ่อ..โทษนะคะ ชื่อภาษาอังกฤษในบัตรประชาชนมันผิดค่ะ
ลุง: อ้าว ก็เมื่อกี้ก่อนเซ็นทำไมไม่ดูให้เรียบร้อยว่ามันผิด!
เมื่ออีประโยคนี้ของลุงโผล่ขึ้นมา อีกุสได้สะกดจิตตัวเองแล้วว่า
"ชั้นจะไม่ทนอีกต่อไป วันนี้ต้องได้ถอนหงอกอีลุงไร้มารยาทนี้ให้จงได้" อัญเชิญวิญญาณกะรัตเข้าร่าง..
กุส: (เสียงดังในระดับเดซิเบลที่ได้ยินทั้งแผนก) ลุง!!!! งั้นถ้าเป็นแบบนี้ทีหลังก่อนลุงจะให้ใครเซ็นต์ ลุงก็ช่วยบอกเค้าด้วยนะว่า ตรวจสอบข้อมูลให้ถูกต้องแล้วเซ็นต์ 2 ชื่อนะครับ ไม่ใช่ทำตัวรีบๆล่กๆแบบยุ่งมากแล้ว ให้คนต่อไปมาต่อคิวรอ แล้วก็บอกคนก่อนหน้าแค่ว่า เซ็นต์สองชื่อ หรือถ้าไม่อยากบอกหลายรอบก็เอาป้ายที่โต๊ะสุดท้ายว่าให้ตรวจสอบข้อมูลน่ะ ก๊อปปี้มาไว้โต๊ะนี้ด้วยอีกชุดนึง!!! บัตรประชาชนคนมาทำ 6 ปีทีนึงใครจะไปจำขั้นตอนอะไรได้ แล้วเอกสารที่กรอกให้ลุงตั้งแต่แรกก็เขียนถูกแล้ว ตกลงนี่มันความผิดประชาชนเหรอ เรื่องลุงพิมพ์ผิดก็แค่ยอมรับแล้วขอโทษ หรือถ้าไม่อยากขอโทษก็เงียบๆไป ไม่ได้จะว่าอะไรอยู่แล้ว แต่อย่ามาทำโบ้ยโยนความผิดให้คนอื่นแบบนี้ เห็นแล้วมันทุเรศ เรามาขอรับบริการเราก็ให้เกียรติขอบคุณคุณ คุณก็ควรมีมารยาทกับเราบ้าง (หลังพูดจบชั้นเหมือนถูกสปอตไลท์ทุกตัวในเขตส่อง แต่คือจังหวะนี้ไม่สนใจอะไรละ โกรธจนมือสั่น)
ลุง: (ไม่รู้ว่าสำนึกได้หรือไม่อยากมาต่อล้อต่อเถียงกับเด็กหรือกลัวจะมีเรื่อง) งั้นเดี๋ยวรอถ่ายรูปนะครับ
ฉาก 4 (ลุง ..ที่เปลี่ยนไป)
จากนั้นลุงก็เรียกหม่าม๊าไปถ่ายรูปใหม่ด้วยการเรียนกชื่อแบบอักขระชัดเจนมาก
ลุง: ทำธุรกิจส่วนตัวนี่เกี่ยวกับอะไรครับ
หม่าม๊ากุส: พวกติดตั้งเครื่องชั่งน้ำหนักรถบรรทุกพร้อมระบบค่ะ
กุส: (นั่งอยู่เก้าอี้ตัวตรงหน้าลุง สงบอารมณ์และดูสถานการณ์)
ลุง: งั้นถ่ายรูปใหม่นะครับ (ถ่ายเงียบๆ พูดจาเข้าใจง่าย ไม่อึมครึมในลำคอ)
หม่าม๊ากุส: ตาดิชั้นก็ไม่ค่อยจะดี ขาแข้งก็ไม่ค่อยจะดี เลยเอาลูกสาวมาให้ช่วยดูให้นี่แหละค่ะ
กุส: (ระดับเสียงเท่าเดิม) มาๆ คราวนี้ต้องดูเอกสารให้ดีๆก่อนเซ็นต์นะคะ เพราะเดี๋ยวผิดแล้วลุงจะว่าเอาได้อีก
ลุง: (หยิบเอกสารที่ปริ๊นแล้วออกมา แล้วส่งให้เงียบๆ)
กุส: อ่าน
หม่าม๊ากุส: เซ็นต์
กุส: ขอบคุณนะคะ (ยิ้ม)
และเราสองแม่ลูกก็เดินออกมาจากสำนักงานเขตด้วยอาการเม้าธ์แหลก พร้อมกับแสดงเจตจำนงกับตัวเองว่า ต่อไปทำบัตรประชาชนอีก ขอเลือกใช้เขตภาษีเจริญดีกว่าค่ะ
อนึ่ง ถ้าใครยังจำได้ อีกุสเคยวีนสาขานี้ไปแล้วรอบนึงตอนมาเปลี่ยนบัตรของตัวเองจากใบเหลืองเป็นบัตรจริง
ซึ่งถ้าดูจากฟีลลิ่งและพิกัดการนั่ง คู่กรณีในตอนนั้นก็น่าจะเป็นลุงคนนี้เหมือนเดิมนี่แหละค่ะ
บทเรียนจากเรื่องนี้:
1. ไม่ว่าจะไปที่ไหนใกล้ไกลบัตรประชาชนคือสิ่งที่ควรพกติดตัวไว้ตลอด สำคัญพอๆกับมือถือและเงิน
2. เอกสารทุกอย่างไม่เฉพาะแค่ธุรกรรมการเงิน ไม่ว่าจะทำกับใคร ทำที่ไหน จุดประสงค์อะไร สำคัญน้อยขนาดไหน ก็จงอ่านให้ละเอียดก่อนลงมือเซ็นต์ และอย่าไปสนใจใครหน้าไหนที่รอต่อจากเราอยู่ อย่ารีบร้อนเพียงเพราะอยากอำนวยความสะดวกให้กับอีกฝ่ายและคนอื่นที่รอ เพราะความรู้สึกเวลาทำคุณบูชาโทษมันไม่ธรรมดาจริงๆ
